Yukarıdaki harfler Arap Alfabesinin harflerinden üçü. Aynı zamanda Bakara Suresi’nin ilk ayetlerinden. Bakara Suresi’nde bu ayetten sonra şu ayet gelmiştir: “İşte o kitap, bunda şüphe yok, muttakiler için hidayettir.” (Bakara Suresi: 2)

Elif, Lam, Mim harflerinin yan yana gelmesinden oluşan ayetin manasını bilmemize imkân yok. Bu yüzden bu tür ayetlere “müteşabih” ayetler denilmiştir. Ama şunu biliyoruz. Elimizde tuttuğumuz Kur’an-ı Kerim, bu harflerden (yani Arap Alfabesinden) meydana gelmiştir. Bizim “A-B-C” harflerimiz gibi. İşte bu harflerden insanların güç yetiremeyeceği bir kitap meydana gelmiştir.

Kur’an-ı Kerim; Allahü Teâlâ (cc) tarafından Cebrail (as) vasıtasıyla Peygamberimize (sav) indirilmiş olan ve Resulullah (sav) bize tevatüren (yani kesinlikle ve şüphesiz) şekilde nakledilen nazm’dır.  Kur’an-ı Kerim’in en önemli yönü mucize olması. İmam Maturidi (rh.a); “Kur’an-ı Kerim’in mucize yönü belağatının kemale ermesidir” demiştir. Zira Kur’an- Kerim’in mucize yönü edebiyatından başka yerde olsaydı, benzerini getirmek için uğraşan Arapları, başka yönleriyle de aciz bırakması icap ederdi. Zira Kur’an-ı Kerim, gayb’ten haber vermesi, tenakuzdan uzak olması, ister dünyevi isterse de uhrevi meseleleri ihtiva etmesi bakımından İncil, Tevrat, Zebur gibi Allah’ın kitaplarıyla aynıdır. (Yusuf Kerimoğlu; Emanet ve Ehliyet- c.1 Mad. 25-26) Dolaysıyla Kur’an edebi yönüyle hiçbir beşerin benzerini meydana getiremeyeceği bir kitaptır. Evet, Arap Alfabesiyle bütün insanlar bir araya gelse Kur’an-ı Kerim’in bir suresini bile bir araya getiremezler. Rabbimiz şöyle buyurmaktadır:

“Eğer kulumuz (Muhammed)a indirdiğimiz (Kur'ân)den şüphe içinde iseniz, haydi onun gibi bir sûre getirin, Allah'tan başka güvendiklerinizin hepsini çağırın; eğer doğru iseniz. Yok, yapamadıysanız ki hiçbir zaman yapamayacaksınız, o halde yakıtı insanlar ve taşlar olan, inkârcılar için hazırlanmış ateşten sakının.” (Bakara Suresi: 23-24)

Müşriklerin, Hz. Muhammed (sav)’e düşmanlıkları malum. O (sav)’i öldürmek bile istediler!.. Peygamberimiz ve sahabesini durdurmak için canları ve mallarıyla mücadele ettiler. Ama bu mücadelenin hiç gereği yoktu. Zira eğer Kur’an-ı Kerim’in bir suresi gibi sure meydana getirebilselerdi zaten mücadeleyi kazanırlardı. Ama meydana getiremediler. Biliyorlardı ki, Kur’an-ı Kerim’in bir benzerini meydana getiremezlerdi. Hâlbuki Hz. Muhammed (sav) konuşurken Arap alfabesiyle konuşuyordu. O’nun okuma ve yazması dahi yoktu. Buna rağmen koca koca ve de meşhur şairler; Kur’an-ı Kerim’in karşısında acze düştüler. Biliyorlardı ki; bu Kur’an insanüstü bir sözdü. “Allah’ın kelamının başka kelamlara üstünlüğü Allah’ın yaratıklarına üstünlüğü gibidir.”